uitbreken

{{uitbreken}}{{/term}}

I 〈onovergankelijk werkwoord〉

1 [ontsnappen] s'évader

2 [plotseling zich vertonen] apparaître

3 [in alle hevigheid beginnen] éclater

♦voorbeelden:

1   er een uurtje uitbreken • se libérer pendant une heure

     uitbreken uit de gevangenis • s'évader de prison

2   het angstzweet brak hem uit • il fut inondé d'une sueur froide

3   de brand is uitgebroken in de kelder • le feu a pris à la cave

     de oorlog brak uit • la guerre éclata

II 〈overgankelijk werkwoord〉

1 [door breken wegnemen] enlever

♦voorbeelden:

1   de kamer uitbreken • abattre un mur dans une pièce

     stenen uitbreken • arracher des pierres d'un mur

Deens-Russisch woordenboek. 2015.